Evet kalbimle düşünmek gibi bir özelliğim var allak bullak oluşum bundan. Öznesiz hislere kurban gittim.
Olmadık zamanların olmadık kişisine yenildim defalarca.
Tutunacak bir dal aradığımdan değil onun elini tutmak için yenildim. Henüz içimde tükenmemişken bulsan beni ne olur.
Mesela ilkbahara kavuştuk diye olmaz mı?
Güneşin doğması hatrına
Yetmez mi?
Aynı geceye uyuyor aynı sabaha uyanıyoruz diye de mi olmaz ?

Adımlarının benden adım adım uzaklaştığı bir dünya ya merhaba!
Ütopyama elveda !
Gerçeklere merhaba !
Nefesimi tutuyor iken
Ayrılmıştım buradan
Dünyamda hep mi hava yoktu
Nefessiz kalışlarım bundan mı
Bunca zaman nasıl yaşadım peki
Ah
Bir düğümüm hala
Kördüğümüm bu dünyada
Ben ütopyama varmak duasıyla çıkmışken bu yola
Kazaya kurban gittim galiba
Tutunacak yıldız ararken
Karanlığa gömüldüm bu oyunda
Kaldım yine araflarda
Falanlarda filanlarda...

Ben senden sonra siyahlara iliklenmiş gibiyim

Güneşin, insanlar gibi caddelere sokulduğu sabahlara ,kar gibi bembeyaz sabahlara

Yorgun ve simsiyah  başlıyorum.

Başımın içinde bir salıncak,cak cak cak

Saatler nasıl da tekrara düşüyor kafamda..

Düşüncemin adımlarına sakız yapışmış sanki.

Bir fısıltıydı sana olan sevgim, çığlık oldu

Yazılarımla çiçek açtı sonra

Sonrası, mutlu bile olduk bazı

Ya da ben bilmiyorum mutluluk nedir

Anlatsın yıllar,yollar,şarkılar…

Dünyada ölümü gördüm ben

Senin aklında,kalbinde başkasını gördüm.

Neyse..

Tek kişilik bu aşk yeter de artar bile bana.

Bir daha yazmayacaktım sana, kendime söz vermiştim. Haketmiyorsun çünkü sevgimi, acımı, özlemimi. Sen güzel olan hiçbir şeyi hak etmiyorsun.

Ben özlemeyecektim seni sevmeyecektim artık emindim bundan.

Geçecekti iki ayda. üzülecektim evet mutlaka çok üzülecektim, kurtuluşu yoktu. Yada başka  bi yolu. tabii ki üzülecektim ama geçecekti.

Geçecekti dimi ?

Hani geçecekti?

Ben mutlu olacaktım yine, eskisi gibi.

Gülecektim.

Gülüyorum aslında, hem de gözümden yaş gelene kadar. eskisinden daha mutlu olduğum anlar bile oluyor, hatta alay ediyorum seninle. En çok sana gülüyorum.

Ama hava kararmasın ,akşam olmasın hiç

Akşam olmasın ne olur !

Şarkılar delmesin kalbimi, parçalamasın.

Hani unutacaktım ben ?

Neden hatırlıyorum neden! Geçmesi lazım değil mi artık? Neden bu işkence ?

Akşam olmasın ne olur.

Güneş olsun, arkadaşlarım olsun. sokaklar, marketler, sesler olsun hep.

 Ama akşam olmasın.

Gündüzleri bilincim pek açık olmuyor, atlatıyorum bi şekilde ama hava kararmaya başlayınca içime korkunç yaratıklar doluşuyor. Paramparça ediyorlar beni ve bana yardım edebilecek tek kişi kutuplarda 6 ay gündüzü yaşıyor sanki ..

Ne zaman söylediğin o cümleleri içimden tekrar etsem

Günahların birbir sıralanır önümde

Vazgeçmeme binlerce neden gelir

Şimdi kalkıp ben

Dünyamın,aklımın  koyduğu tüm yasaklarla rağmen seni sevsem

Boğazıma düğümlenir.

Ah sen  bu kadar sevildiğini bilsen,

Unutmayı bana öğretesin gelir

Sevmeyi hiç tatmadan

Ölen binlerce  insan içinde

Bir sabah ezanıyla

Seni anıyorsam

Ne kadar acımsan o kadar da şükrümsün bil.

Seni  anıyorsam hala

Çaresiz  kalmak beni yorduğu için değil

Sakladığın her şeyi gözlerinde gördüğüm için de değil

Bizi bir yazanın Allah olduğunu bildiğim için.

Bu kadar yanmasam keşke bu kadar yazmasam diye düşündüğüm her şeyin hesabını vermekten korkuyorum.

Benimle nefes alan

Benimle büyüyen,

İçimdeki şu koca sevgi, şu koca aşk

Öteden seyrettiriyor seni bana.

Kaç tövbeden,kaç duadan, kaç hayalden daha geçmeliyim

Söylesene ?

Seni seviyorum yetmez mi?

Seni 10 yaşında bir çocuk gibi seviyorum

Ben  böyle seviyorum diye seni

En masum yerimden vuruluyorum sana her sabah

Boğuluyorum  yetmez mi ?

Şimdi  vuruyor beni sevilmediğim her yerimden  sözlerin

Ne olursun bir kere de söyle

Ölüyorum yetmez mi ?

Sen bana seslenmezsin biliyorum

Ben bir kere olsun adımı senin sesinden duymak için delirsem de, iyi biliyorum çok iyi biliyorum

Senin dünyanda , aklında kalbinde bana yer yok.

Oysa gelseydin binlerce şarkı vardı adına

Binlerce şiir

Biz güzel olacaktık; güzel şeyler hep yanımızda olacaktı.

Tüm ihtimaller üstüne dua etmeyi, hayaller kurmayı öğrendim ben.

Ama şimdi kalkıp seni düşlesem, günah oluyorum

Günah doluyorum.

Sen yine ve aynı yerden vurduğunda

Yine yaralarımdan, yaralarınla

bütün zalimliğinle

en sol yanımdan vurduğunda

Acı çek istiyorum benim kadar üzül

Nasıl üzüldüğümü bilmiyorsun ya öğren  istiyorum.

Sonra

Korktuğum, üzüldüğüm  her şey için

Beni kim koruyacaksa

O'na sığınıyorum 

Bu kadar insan ortasından geçip de seni sevdim

Ben ki bir tek seni sevdim

Sana yazılmış her şiirle titredim

Her şarkıyla ağladım

Bas bas bağırdım

En çok bana vurdun sen en çok bana!

Şu hayatta seni en çok seveninken

Sen bir benim canımı okudun !

Vazgeçmeyi çok denedim hatta kendimden geçmeyi.

Şimdi gelmeler dilesem adına, sabrettiklerim vuruyor  yüzüme tokadı. Dur desem yüreğime, dur sevme artık sevdam şahlanıyor  göz kapaklarımda. Unutmayı dilesem, kalbim ağlıyor adınla.

Ama gelme sen sakın gelme , gelmediğinde güzelsin…

Hayalimdeki seni bozma gelip.

Şimdi diyorum ki böyle bir adam için, ömür bile feda edilir

Gelme bendeki seni öldürme.

Ama ben gitmiyorum .

Gidemiyorum.

Sarılıyorum çocuk yanlarıma sıkıca, sakladığım yaralarıma üflüyorum yine. Ellerimde,gözlerimde aklımda  büyütüyorum seni. Sevgini.

Çünkü biliyorum, hiçbir adam, hiçbir kez daha, sevilemez böyle.

Bu yüzden gidemiyorum.

Yazıyorum yazarken yanıyorum

Her harfte her kelimede her cümlede yanıyorum

Yanarken yaşlanıyorum.

Söylesene

Şu acılar bitsin diye

Kaç  yastıkta boğulayım daha ?

Sana hayaller büyüttüğüm için günahlar peşimi bırakmıyor . Hayal ettiğim elimde kalıyor.

Sana bir düşle daha kavuştuğum için gerçekler canımı öyle yakıyorki.

Dualarla her sabah, alnıma sürdüğüm iyi dilekler hatrına, canımı böyle yakma.Kendimle savaş içersindeyim zaten bir de sen vurma

Zulmetme ne olur , dayanamam dediğine dayanıyor ya insan, dayanamam inan .