13 Eylül 2014 Cumartesi

Bir daha yazmayacaktım sana, kendime söz vermiştim. Haketmiyorsun çünkü sevgimi, acımı, özlemimi. Sen güzel olan hiçbir şeyi hak etmiyorsun.
Ben özlemeyecektim seni sevmeyecektim artık emindim bundan.
Geçecekti iki ayda. üzülecektim evet mutlaka çok üzülecektim, kurtuluşu yoktu. Yada başka  bi yolu. tabii ki üzülecektim ama geçecekti.
Geçecekti dimi ?
Hani geçecekti?
Ben mutlu olacaktım yine, eskisi gibi.
Gülecektim.
Gülüyorum aslında, hem de gözümden yaş gelene kadar. eskisinden daha mutlu olduğum anlar bile oluyor, hatta alay ediyorum seninle. En çok sana gülüyorum.
Ama hava kararmasın ,akşam olmasın hiç
Akşam olmasın ne olur !
Şarkılar delmesin kalbimi, parçalamasın.
Hani unutacaktım ben ?
Neden hatırlıyorum neden! Geçmesi lazım değil mi artık? Neden bu işkence ?
Akşam olmasın ne olur.
Güneş olsun, arkadaşlarım olsun. sokaklar, marketler, sesler olsun hep.

 Ama akşam olmasın.

3 Eylül 2014 Çarşamba


Gündüzleri bilincim pek açık olmuyor, atlatıyorum bi şekilde ama hava kararmaya başlayınca içime korkunç yaratıklar doluşuyor. Paramparça ediyorlar beni ve bana yardım edebilecek tek kişi kutuplarda 6 ay gündüzü yaşıyor sanki ..