Evet kalbimle düşünmek gibi bir özelliğim var allak bullak oluşum bundan. Öznesiz hislere kurban gittim.
Olmadık zamanların olmadık kişisine yenildim defalarca.
Tutunacak bir dal aradığımdan değil onun elini tutmak için yenildim. Henüz içimde tükenmemişken bulsan beni ne olur.
Mesela ilkbahara kavuştuk diye olmaz mı?
Güneşin doğması hatrına
Yetmez mi?
Aynı geceye uyuyor aynı sabaha uyanıyoruz diye de mi olmaz ?

Adımlarının benden adım adım uzaklaştığı bir dünya ya merhaba!
Ütopyama elveda !
Gerçeklere merhaba !
Nefesimi tutuyor iken
Ayrılmıştım buradan
Dünyamda hep mi hava yoktu
Nefessiz kalışlarım bundan mı
Bunca zaman nasıl yaşadım peki
Ah
Bir düğümüm hala
Kördüğümüm bu dünyada
Ben ütopyama varmak duasıyla çıkmışken bu yola
Kazaya kurban gittim galiba
Tutunacak yıldız ararken
Karanlığa gömüldüm bu oyunda
Kaldım yine araflarda
Falanlarda filanlarda...

Ben senden sonra siyahlara iliklenmiş gibiyim

Güneşin, insanlar gibi caddelere sokulduğu sabahlara ,kar gibi bembeyaz sabahlara

Yorgun ve simsiyah  başlıyorum.

Başımın içinde bir salıncak,cak cak cak

Saatler nasıl da tekrara düşüyor kafamda..

Düşüncemin adımlarına sakız yapışmış sanki.

Bir fısıltıydı sana olan sevgim, çığlık oldu

Yazılarımla çiçek açtı sonra

Sonrası, mutlu bile olduk bazı

Ya da ben bilmiyorum mutluluk nedir

Anlatsın yıllar,yollar,şarkılar…

Dünyada ölümü gördüm ben

Senin aklında,kalbinde başkasını gördüm.

Neyse..

Tek kişilik bu aşk yeter de artar bile bana.