Şimdi yanımda olsan ,

bütün yalanların kabulüm, sana söz, ikimize söz.

sorgulamadan,

korkmadan,

ağlamadan inanmaya söz.

Ya bütün şarkılar bana yazılmış,                         

yada benim halim gerçekten içler acısı, acınası...

ellerim titriyor engel olamıyorum.

herşeyin sebebi de sonucu da sensin sanki.

gözlerimdeki buğu,

nefesimdeki düzensizlik,

kalbimdeki ağrı...

Ve yolunda giden-gitmeyen herşeyin sebebi sonucu sensin/mişsin...

Nasıl yazacağımı bilemez oldum  noktayı virgülü unuttum...

Sen küçüktün, küçücüksün.

Ben seni gözümde,

kalbimde,

aklımda,

kalemimde,

dudağımda,

büyüttüm.

Şimdi af diliyorum Allah'tan.

Oku ama canın yanmasın.

Sana şiir yazabilecek, seni sevdiği için Allah'tan af dileyebilecek milyar tane kız var çünkü.

Yanmasın canın.

Ve tekrar tekrar oku.

Öncekileri unut gitsin.

Çünkü bunlar yepyeni duygularla yazıldı.

Sevgiyle değil nefretle yazıldı. İyi oku.

Bugün ki yazılanlar sevginden değil, nefretinden yazılıyor.

Bitiyorsun.

Zaman geçtikçe her saniyede gidiyorsun, siliniyorsun.

Ve ben seni öyle bi unutacağım ki,

içimdeki bütün güzel duygular utanacak.

Bütün cümlelerimi utandıracağım.

Sana yazılanları utandıracağım.